Ας δοκιμάσουμε τις γνώσεις μας... τι γνωρίζουμε άραγε;
Πατήστε πάνω στην εικόνα να δούμε τι θα αποκαλυφθεί...
Τρίτη 27 Νοεμβρίου 2012
Δευτέρα 19 Νοεμβρίου 2012
Δευτέρα 12 Νοεμβρίου 2012
Γιατί ο Ιησούς ήταν και είναι σημείο διαφωνίας;
This interactive crossword puzzle requires JavaScript and any
recent web browser, including Windows Internet Explorer, Mozilla Firefox, Google Chrome, or
Apple Safari. If you have disabled web page scripting, please re-enable it and refresh
the page. If this web page is saved on your computer, you may need to click the yellow Information Bar at the top or bottom of
the page to allow the puzzle to load.
|
EclipseCrossword © 2000-2011
|
Κυριακή 11 Νοεμβρίου 2012
Ο Θεός στον οποίο δεν πιστεύω!
Δεν θα πιστέψω ποτέ στο Θεό
που καταδικάζει την ύλη…
Σ’ ένα Θεό που απαγορεύει τις ανθρώπινες χαρές…
Στο Θεό που ευλογεί τους νέους Κάϊν της γης ή εμπνέει φόβο.
Στο Θεό καλοκάγαθο «παππού» που ανέχεται τα πάντα.
Στο Θεό που «ξεχωρίζει»μια Εκκλησία,ένα Έθνος,ένα πολιτισμό,μια φυλή,αποκλείοντας όλα τα άλλα…
Στο Θεό -Κριτή που δικάζει με το νόμο στο χέρι…
Στο Θεό που εξαντλούν οι φιλοσοφικές θεωρίες…
που καταδικάζει την ύλη…
Σ’ ένα Θεό που απαγορεύει τις ανθρώπινες χαρές…
Στο Θεό που ευλογεί τους νέους Κάϊν της γης ή εμπνέει φόβο.
Στο Θεό καλοκάγαθο «παππού» που ανέχεται τα πάντα.
Στο Θεό που «ξεχωρίζει»μια Εκκλησία,ένα Έθνος,ένα πολιτισμό,μια φυλή,αποκλείοντας όλα τα άλλα…
Στο Θεό -Κριτή που δικάζει με το νόμο στο χέρι…
Στο Θεό που εξαντλούν οι φιλοσοφικές θεωρίες…
Στο Θεό που καταλαβαίνουν μονάχα οι ώριμοι,
οι σοφοί και συστηματικοί.
Στο Θεό που τιμούν όσοι τρέχουν στις εκκλησίες,ενώ εξακολουθούν
να κλέβουν με τέχνη και να συκοφαντούν.
Στον απρόσωπο Θεό των γραφείων των θεολόγων
και των νομομαθών.
Στο Θεό που αρέσκεται στη «φιλανθρωπία»
όσων δεν τηρούν την δικαιοσύνη…
Στο Θεό -εκδικητή…
Στο Θεό – όπιο της παρούσας ζωής
και ελπίδα μόνο μιας μεταθανάτιας ύπαρξης.
Στο Θεό του οποίου οι μαθητές αδιαφορούν για τον κόσμο
και την ιστορία.
Στο Θεό που νομίζουν ότι αγαπούν
όσοι δεν αγαπούν κανένα…
Στο Θεό όσων προσεύχονται
για να εργάζονται άλλοι…
Στο Θεό που δεν είναι αγάπη
ούτε μεταδίδει αγάπη…
Δεν πιστεύω στο Θεό στον οποίο
δεν μπορώ να ελπίζω
τη στιγμή που χάνονται όλες οι άλλες ελπίδες μου.
Ναι! Ο Θεός μου είναι ένας Θεός αλλιώτικος!
και των νομομαθών.
Στο Θεό που αρέσκεται στη «φιλανθρωπία»
όσων δεν τηρούν την δικαιοσύνη…
Στο Θεό -εκδικητή…
Στο Θεό – όπιο της παρούσας ζωής
και ελπίδα μόνο μιας μεταθανάτιας ύπαρξης.
Στο Θεό του οποίου οι μαθητές αδιαφορούν για τον κόσμο
και την ιστορία.
Στο Θεό που νομίζουν ότι αγαπούν
όσοι δεν αγαπούν κανένα…
Στο Θεό όσων προσεύχονται
για να εργάζονται άλλοι…
Στο Θεό που δεν είναι αγάπη
ούτε μεταδίδει αγάπη…
Δεν πιστεύω στο Θεό στον οποίο
δεν μπορώ να ελπίζω
τη στιγμή που χάνονται όλες οι άλλες ελπίδες μου.
Ναι! Ο Θεός μου είναι ένας Θεός αλλιώτικος!
Πηγή: Χουάν Αρίας, Ο Θεός στον οποίο δεν πιστεύω, εκδ. Πορεία Πνευματική
Πέμπτη 8 Νοεμβρίου 2012
Το μεγαλείο του Θεού
Ὅσα βουνὰ κι ἂν ἀνεβεῖτε,
ἀπ' τὶς κορφὲς τοὺς θ’ ἀγναντεύετε ἄλλες κορφές,
ψηλότερες, μίαν ἄλλη πλάση ξελογιάστρα
καὶ στὴν κορφὴ σὰ φτάστε τὴν κατάψηλη
πάλε θὰ καταλάβετε πὼς βρίσκεστε
σὰν πρῶτα κάτου ἀπ' ὅλα τ' ἂστρα
Από τον «Δωδεκάλογο του γύφτου» του Κωστή Παλαμά.
Πόσα έχει να μας πει ένα μολύβι για το Θεό!!!
Με αφορμή μία ενδιαφέρουσα συζήτηση που είχαμε σήμερα στο Α2 για την πρόοδο στην πνευματική ζωή ...
Απόσπασμα του Paolo Coelho, που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό «Ταχυδρόμος» της εφημερίδας «Τα Νέα»)
- Γράφεις μια ιστορία που συνέβη σε εμάς; Και μήπως είναι μια ιστορία για μένα;
Η γιαγιά σταμάτησε να γράφει, χαμογέλασε και είπε στον εγγονό της:
- Όντως γράφω για σένα, Ωστόσο, αυτό που είναι πιο σημαντικό κι από τις λέξεις είναι το μολύβι που χρησιμοποιώ. Θα ήθελα, όταν μεγαλώσεις, να γίνεις σαν κι αυτό.
Το παιδί, περίεργο, κοίταξε το μολύβι και δεν είδε τίποτα το ιδιαίτερο.
- Αφού είναι το ίδιο με όλα τα μολύβια που έχω δει στη ζωή μου!
- Όλα εξαρτώνται από τον τρόπο τον οποίο βλέπεις τα πράγματα. Το μολύβι έχει πέντε ιδιότητες, τις οποίες αν καταφέρεις να διατηρήσεις, θα είσαι πάντα ένας άνθρωπος που θα βρίσκεται σε αρμονία με τον κόσμο.
Πρώτη ιδιότητα: Μπορείς να κάνεις μεγάλα πράγματα, αλλά δεν πρέπει να ξεχνάς ποτέ ότι υπάρχει ένα Χέρι το οποίο καθοδηγεί τα βήματά σου. Αυτό το χέρι το λέμε "Θεό" και Εκείνος πρέπει να σε καθοδηγεί πάντα σύμφωνα με το θέλημά Του.
Δεύτερη ιδιότητα: Πότε-πότε πρέπει να σταματάω να γράφω και να χρησιμοποιώ την ξύστρα. Αυτό κάνει το μολύβι να υποφέρει λίγο, αλλά στο τέλος είναι πιο μυτερό. Έτσι, μάθε να υπομένεις ορισμένες δοκιμασίες γιατί θα σε κάνουν καλύτερο άνθρωπο.
Τρίτη ιδιότητα: Το μολύβι μας επιτρέπει πάντα να χρησιμοποιούμε γόμα για να σβήνουμε τα λάθη. Κατάλαβε ότι το να διορθώνουμε κάτι που κάναμε δεν είναι απαραίτητα κακό, αλλά σημαντικό για να παραμένουμε στο δρόμο του δικαίου.
Τέταρτη ιδιότητα: Αυτό που έχει στην ουσία σημασία στο μολύβι δεν είναι το ξύλο ή το εξωτερικό του σχήμα, αλλά ο γραφίτης που περιέχει. Έτσι, να φροντίζεις πάντα αυτό που συμβαίνει μέσα σου.
Τέλος, η πέμπτη ιδιότητα του μολυβιού: Αφήνει πάντα ένα σημάδι. Έτσι, λοιπόν, να ξέρεις ότι ό,τι κάνεις στη ζωή σου θα αφήσει ίχνη και να προσπαθείς να έχεις επίγνωση της κάθε σου πράξης.
Τρίτη 6 Νοεμβρίου 2012
Ωδυσσέας Ελύτης
1Ο1 χρόνια από τη γέννηση του Ωδυσσέα Ελύτη και εμείς τιμώντας τον παραθέτουμε μερικούς δικούς του στίχους:
...Λίγοι ξέρουν ὅτι ὁ ὑπερθετικός στά αἰσθήματα σχηματίζεται μέ τό φῶς,
ὄχι μέ τή δύναμη.
Kι ὅτι χρειάζεται χάδι ἐκεῖ πού βάζουν μαχαίρι...
Από το Μικρό Ναυτίλο του Οδυσσέα Ελύτη
...Α μονάχα να 'ξερα
μιαν ελευθερία πραγματική
που να μπορώ να υμνώ χωρίς
να φαίνομαι αφελής ή φαρισαίος.
ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ (1911-1996), «Ο κήπος βλέπει»
...Λίγοι ξέρουν ὅτι ὁ ὑπερθετικός στά αἰσθήματα σχηματίζεται μέ τό φῶς,
ὄχι μέ τή δύναμη.
Kι ὅτι χρειάζεται χάδι ἐκεῖ πού βάζουν μαχαίρι...
Από το Μικρό Ναυτίλο του Οδυσσέα Ελύτη
*
...Φοβηθεῖτε ἐὰν θέλετε νὰ σᾶς ξυπνήσει
τὸ αἴσθημα τοῦ Ὡραίου.
Oδυσσέας Eλύτης, Από την Mαρία
Nεφέλη, εκδόσεις Ίκαρος
*
...Α μονάχα να 'ξερα
μιαν ελευθερία πραγματική
που να μπορώ να υμνώ χωρίς
να φαίνομαι αφελής ή φαρισαίος.
ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ (1911-1996), «Ο κήπος βλέπει»
*
ΟΜΟΡΦΗ ΚΑΙ ΠΑΡΑΞΕΝΗ ΠΑΤΡΙΔΑ
ΣΤΙΧΟΙ
Όμορφη και παράξενη πατρίδα
ωσαν αυτή που μου 'λαχε δεν είδα
Ρίχνει να πιάσει ψάρια πιάνει φτερωτά
στήνει στην γη καράβι κήπο στα νερά
κλαίει φιλεί το χώμα ξενιτεύεται
μένει στους πέντε δρόμους αντρειεύεται
Όμορφη και παράξενη πατρίδα
ω σαν αυτή που μου 'λαχε δεν είδα
Κάνει να πάρει πέτρα την επαρατά
κάνει να τη σκαλίσει βγάνει θάματα
μπαίνει σ' ένα βαρκάκι πιάνει ωκεανούς
ξεσηκωμούς γυρεύει θέλει τύρρανους
Όμορφη και παράξενη πατρίδα
ω σαν αυτή που μου 'λαχε δεν είδα
Όμορφη!!!
ΣΤΙΧΟΙ
Όμορφη και παράξενη πατρίδα
ωσαν αυτή που μου 'λαχε δεν είδα
Ρίχνει να πιάσει ψάρια πιάνει φτερωτά
στήνει στην γη καράβι κήπο στα νερά
κλαίει φιλεί το χώμα ξενιτεύεται
μένει στους πέντε δρόμους αντρειεύεται
Όμορφη και παράξενη πατρίδα
ω σαν αυτή που μου 'λαχε δεν είδα
Κάνει να πάρει πέτρα την επαρατά
κάνει να τη σκαλίσει βγάνει θάματα
μπαίνει σ' ένα βαρκάκι πιάνει ωκεανούς
ξεσηκωμούς γυρεύει θέλει τύρρανους
Όμορφη και παράξενη πατρίδα
ω σαν αυτή που μου 'λαχε δεν είδα
Όμορφη!!!
Ο Οδυσσέας Ελύτης είχε τιμηθεί το 1979 με το βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας
από τη Σουηδική Ακαδημία, "για την ποίησή του, η οποία, με φόντο την
ελληνική παράδοση, ζωντανεύει με αισθηματοποιημένη δύναμη και πνευματική
καθαρότητα βλέμματος τον αγώνα του σύγχρονου ανθρώπου για ελευθερία και
δημιουργικότητα".
Κυριακή 4 Νοεμβρίου 2012
Ένα διδακτικό παραμύθι
Στον καινούργιο κόσμο της Βασιλείας του Θεού δε γίνονται διακρίσεις!
Όλοι έχουν τη θέση τους σ΄αυτόν, όλοι είναι χρήσιμοι και όλοι προσφέρουν!
Ο κάθε άνθρωπος με τις ιδιαιτερότητες ή τις ιδιαίτερες ικανότητες του αξίζει μια θέση στην καρδιά μας! Αρκεί σε κάθε περίπτωση να μη βλέπουμε την αδυναμία του, αλλά την ψυχή του!
Να σεβόμαστε τον αγώνα του και την προσπάθειά του! Να τον ευγνωμονούμε που μέσα απ΄την αδυναμία του μας βοηθά να γίνουμε περισσότερο άνθρωποι! Ο κάθε ξεχωριστός άνθρωπος είναι ο άγγελός μας!
Μια
γριά κινέζα κουβαλούσε νερό με δύο μεγάλα δοχεία, κρεμασμένα από τους
ώμους της. Το ένα δοχείο ήταν άψογο και μετέφερε πάντα όλη την ποσότητα
νερού που έπαιρνε. Το άλλο είχε μια ρωγμή και στο τέλος της μακριάς
διαδρομής από το ρυάκι στο σπίτι έφθανε μισοάδειο. Έτσι για δύο ολόκληρα
χρόνια η γριά κουβαλούσε καθημερινά μόνο ενάμισι δοχείο νερό στο σπίτι
της.
Φυσικά το τέλειο δοχείο ένοιωθε υπερήφανο που εκπλήρωνε απόλυτα και τέλεια το σκοπό για τον οποίο είχε κατασκευαστεί. Το ραγισμένο δοχείο ήταν δυστυχισμένο που μόλις και μετά βίας μετέφερε τα μισά από αυτά που έπρεπε και ένοιωθε ντροπή για την ατέλεια του.
Ύστερα από δύο χρόνια δεν άντεχε πια την κατάσταση αυτή και αποφάσισε να μιλήσει στη γριά.
«Ντρέπομαι τόσο για τον εαυτό μου και θέλω να σου ζητήσω συγγνώμη!»
«Μα γιατί;» ρώτησε η γριά.
«Για ποιο λόγο νιώθεις ντροπή;»
«Ε, να ! Δύο χρόνια τώρα μεταφέρω μόνο το μισό νερό λόγω της ρωγμής μου
και εξαιτίας μου κοπιάζεις άδικα και εσύ!»
Η γριά χαμογέλασε: «Παρατήρησες ότι στο μονοπάτι υπάρχουν λουλούδια μόνο στη δική σου πλευρά και όχι στη μεριά του άλλου δοχείου;
Πρόσεξα την ατέλειά σου και την εκμεταλλεύτηκα.»
«Φύτεψα σπόρους στην πλευρά σου και εσύ τους πότιζες.
Δύο χρόνια τώρα μαζεύω τα άνθη και στολίζω το τραπέζι μου.
Αν δεν ήσουν εσύ αυτή η ομορφιά δε θα λάμπρυνε το σπίτι μου!»
Βέβαια δεν ήταν η ατέλειά του δοχείου που το έκανε ξεχωριστό αλλά η ιδιαίτερη ικανότητα της γριάς να διακρίνει και να χρησιμοποιήσει την αδυναμία του.
Ο καθένας μας έχει τις «ρωγμές» του και τις «αδυναμίες» του που μπορούν να γίνουν χρήσιμες και να ομορφύνουν τη ζωή μας.
Κάθε «ρωγμή» μπορεί να κάνει τη ζωή μας πιο πλούσια και πιο ενδιαφέρουσα, αρκεί να βρει κάποιος την ομορφιά που μπορεί να δώσει η ατέλειά μας.
«Ραγισμένοι» φίλοι, μην ξεχνάτε να σταματάτε στην άκρη του δρόμου και να απολαμβάνετε το άρωμα των λουλουδιών που φυτρώνουν στη μεριά σας.Αν ο καθένας μας μετέτρεπε σαν τη γριά τις ατέλειες του διπλανού του σε κάτι χρήσιμο και όμορφο, σίγουρα ο κόσμος μας θα ήταν καλύτερος.
Όλοι έχουν τη θέση τους σ΄αυτόν, όλοι είναι χρήσιμοι και όλοι προσφέρουν!
Ο κάθε άνθρωπος με τις ιδιαιτερότητες ή τις ιδιαίτερες ικανότητες του αξίζει μια θέση στην καρδιά μας! Αρκεί σε κάθε περίπτωση να μη βλέπουμε την αδυναμία του, αλλά την ψυχή του!
Να σεβόμαστε τον αγώνα του και την προσπάθειά του! Να τον ευγνωμονούμε που μέσα απ΄την αδυναμία του μας βοηθά να γίνουμε περισσότερο άνθρωποι! Ο κάθε ξεχωριστός άνθρωπος είναι ο άγγελός μας!
Το ραγισμένο δοχείο: ένα διδακτικό παραμύθι
Φυσικά το τέλειο δοχείο ένοιωθε υπερήφανο που εκπλήρωνε απόλυτα και τέλεια το σκοπό για τον οποίο είχε κατασκευαστεί. Το ραγισμένο δοχείο ήταν δυστυχισμένο που μόλις και μετά βίας μετέφερε τα μισά από αυτά που έπρεπε και ένοιωθε ντροπή για την ατέλεια του.
![[china.jpg]](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEijfEzYn4cRzbM4DSOuEhOvZWbUk4T8LOp2P7v5c1pmpr9qByP28dOWHlsMG9Jpb6F7ielC_iZx6IMNpTcRusMbGtNFvUjQzYUk_65YBTirQacf0aYTjJ171jWUGr6JkRHb9IK3oMar-nk/s400/china.jpg)
Ύστερα από δύο χρόνια δεν άντεχε πια την κατάσταση αυτή και αποφάσισε να μιλήσει στη γριά.
«Ντρέπομαι τόσο για τον εαυτό μου και θέλω να σου ζητήσω συγγνώμη!»
«Μα γιατί;» ρώτησε η γριά.
«Για ποιο λόγο νιώθεις ντροπή;»
«Ε, να ! Δύο χρόνια τώρα μεταφέρω μόνο το μισό νερό λόγω της ρωγμής μου
και εξαιτίας μου κοπιάζεις άδικα και εσύ!»
Η γριά χαμογέλασε: «Παρατήρησες ότι στο μονοπάτι υπάρχουν λουλούδια μόνο στη δική σου πλευρά και όχι στη μεριά του άλλου δοχείου;
Πρόσεξα την ατέλειά σου και την εκμεταλλεύτηκα.»
«Φύτεψα σπόρους στην πλευρά σου και εσύ τους πότιζες.
Δύο χρόνια τώρα μαζεύω τα άνθη και στολίζω το τραπέζι μου.
Αν δεν ήσουν εσύ αυτή η ομορφιά δε θα λάμπρυνε το σπίτι μου!»
Βέβαια δεν ήταν η ατέλειά του δοχείου που το έκανε ξεχωριστό αλλά η ιδιαίτερη ικανότητα της γριάς να διακρίνει και να χρησιμοποιήσει την αδυναμία του.
Ο καθένας μας έχει τις «ρωγμές» του και τις «αδυναμίες» του που μπορούν να γίνουν χρήσιμες και να ομορφύνουν τη ζωή μας.
Κάθε «ρωγμή» μπορεί να κάνει τη ζωή μας πιο πλούσια και πιο ενδιαφέρουσα, αρκεί να βρει κάποιος την ομορφιά που μπορεί να δώσει η ατέλειά μας.
«Ραγισμένοι» φίλοι, μην ξεχνάτε να σταματάτε στην άκρη του δρόμου και να απολαμβάνετε το άρωμα των λουλουδιών που φυτρώνουν στη μεριά σας.Αν ο καθένας μας μετέτρεπε σαν τη γριά τις ατέλειες του διπλανού του σε κάτι χρήσιμο και όμορφο, σίγουρα ο κόσμος μας θα ήταν καλύτερος.
Σάββατο 3 Νοεμβρίου 2012
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)