Κυριακή 21 Οκτωβρίου 2012
Λίγα λόγια με αφορμή ένα περιστατικό βίας...στο Μουσείο.
Πριν λίγες μέρες γίναμε όλοι μάρτυρες ενός περιστατικού έλλειψης αυτοσεβασμού και άγνοιας αληθινής αγάπης...
Για το τι σημαίνει αληθινή αγάπη θα δανειστώ τα λόγια του ήρωα του Ντοστογιέφσκυ, στάρετς Ζωσιμά.
"Μπροστά σε μερικές σκέψεις ο άνθρωπος στέκεται μπερδεμένος, ιδίως μπροστά στη θέα της ανθρώπινης αμαρτίας (ή βίας, προσθέτω εγώ), και αναρωτιέται αν θα την πολεμήσει με βία ή με ταπεινή αγάπη.
Για το τι σημαίνει αληθινή αγάπη θα δανειστώ τα λόγια του ήρωα του Ντοστογιέφσκυ, στάρετς Ζωσιμά.
"Μπροστά σε μερικές σκέψεις ο άνθρωπος στέκεται μπερδεμένος, ιδίως μπροστά στη θέα της ανθρώπινης αμαρτίας (ή βίας, προσθέτω εγώ), και αναρωτιέται αν θα την πολεμήσει με βία ή με ταπεινή αγάπη.
Πάντα
ν' αποφασίζεις: «Θα την πολεμήσω με ταπεινή αγάπη» . Αν αποφασίσεις πάνω σ'
αυτό μια για πάντα, μπορείς να κατακτήσεις ολόκληρο τον κόσμο. Η γεμάτη αγάπη
ταπείνωση είναι μια τρομερή δύναμη: είναι το πιο δυνατό απ' όλα τα πράγματα και
δεν υπάρχει τίποτε άλλο σαν κι αυτή".
Πράγματι, η
γεμάτη αγάπη ταπείνωση είναι μια τρομερή δύναμη· όποτε θυσιάζουμε κάτι ή
υποφέρουμε όχι μ' αίσθηση επαναστατικής πίκρας, αλλά με τη θέλησή μας και από
αγάπη, αυτό μας κάνει πιο δυνατούς κι όχι πιο αδύνατους.
Αυτό σημβαίνει
προπάντων στην περίπτωση του Ιησού Χριστού για να μιλήσουμε και θεολογικά. «Η αδυναμία του ήταν από δύναμη»,
λέει ο άγ. Αυγουστίνος. Η δύναμη του Θεού φαίνεται όχι τόσο πολύ μέσα στη
δημιουργία του κόσμου ή μέσα στα θαύματά του, όσο στο γεγονός ότι από αγάπη ο
Θεός «εκένωσεν εαυτόν» (Φιλ. 2,7), πρόσφερε τον εαυτό του, με γενναιόδωρη
αυτοδιάθεση, με τη δική του ελεύθερη εκλογή συγκατανεύοντας να υποφέρει και να
πεθάνει. Κι αυτό το άδειασμα του εαυτού είναι συνάμα μία πλήρωση: η κένωση
είναι πλήρωση. Ο Θεός δεν είναι ποτέ τόσο δυνατός, όσο όταν βρίσκεται στην
έσχατη αδυναμία.
Η
αγάπη και το μίσος δεν είναι απλώς υποκειμενικά συναισθήματα που επηρεάζουν το
εσωτερικό σύμπαν αυτών που τα αισθάνονται, αλλά είναι και αντικειμενικές
δυνάμεις που αλλάζουν τον κόσμο έξω από μας. Αγαπώντας ή μισώντας τον άλλο, τον
κάνω, ως ένα σημείο, να γίνει αυτό που εγώ βλέπω μέσα του. Όχι μόνο για τον
εαυτό μου, αλλά και για τις ζωές όλων γύρω μου, η αγάπη μου είναι δημιουργική,
έτσι όπως το μίσος μου είναι καταστροφικό. Κι αν αυτό αληθεύει για τη δική μου
αγάπη, αληθεύει σε ασύγκριτα μεγαλύτερη έκταση για την αγάπη του Χριστού.
Σάββατο 20 Οκτωβρίου 2012
Κυριακή 7 Οκτωβρίου 2012
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)